Roinnt Gearrscéalta Vítneaimis a bhfuil brí shaibhir leo - Roinn 2
Hits: 431
GEORGES F. SCHULTZ1
KHUAT NGUYEN agus An Iascaire
Tamall tar éis dó a bheith ar deoraíocht ón gCúirt, bhí KHUAT NGUYEN ag spaisteoireacht ar imeall locha agus ag canadh leis féin. Bhí a aghaidh tar éis fás tanaí agus a fhigiúr caol.
Chonaic sean-iascaire é agus d’fhiafraigh: “An tusa mo Thiarna Tam Lu? Inis dom cén fáth ar briseadh as do phost tú ón gCúirt. "
D'fhreagair KHUAT NGUYEN: “I ndomhan salach, bhí mo lámha ina n-aonar glan; bhí gach duine eile ar meisce, agus mise amháin a bhí santach. Sin é an fáth gur briseadh as a phost mé. "
Dúirt an t-iascaire ansin: “Ní bhíonn an fear ciallmhar cúthaileach riamh; tá sé in ann dul i dtaithí ar na cúinsí. Má tá an domhan salach, cén fáth nach múscail tú na huiscí turbid? Má tá fir ar meisce, cén fáth nach dtógfaidh tú beagán alcóil, nó fiú fínéagar, agus ól in éineacht leo. Cén fáth a ndéanann tú iarracht do chuid smaointe a chur i bhfeidhm ar dhaoine eile, ach an áit a bhfuil tú anois a bhaint amach?"
D'fhreagair KHUAT NGUYEN: "Chuala mé é á rá, 'Nuair nach bhfuil ach do chuid gruaige nite agat, ná cuir ort hata salach.' Tá mo chorp glan, conas a d’fhéadfainn teagmhálacha neamhfhoirfe a fhulaingt? Chaithfinn mé féin in uiscí an Tuong mar bhia don iasc, seachas mo íonacht a fheiceáil salach le salachar an domhain. "
Rinne an sean-iascaire aoibh agus é ag rámhaíocht. Ansin thosaigh sé ag canadh:
“Ritheann uiscí limipí abhainn Tuong le.
Agus nigh mé mo chuid éadaigh ann.
Ach ar chóir go mbeadh na huiscí seo mothánach,
Ní nighfinn ach mo chosa."
Tháinig deireadh lena amhrán, d’imigh sé, gan aon rud níos mó a rá.
Bréag agus Leath
Ag filleadh ar a shráidbhaile dúchais tar éis aistear i bhfad i gcéin, d’inis taistealaí áirithe an scéal seo a leanas: “Le linn mo thurais chonaic mé long iontach, a chuaigh an-fhaid as an tsamhlaíocht. D’fhág buachaill óg de dháréag bogha na loinge seo chun siúl go dtí an gas. Faoin am a shroich sé an crann, bhí a chuid gruaige agus a féasóg bán cheana féin, agus fuair sé bás le seanaois sula bhféadfadh sé an gas a bhaint amach. "
Labhair dúchais ón sráidbhaile, a chuala scéalta den chineál seo roimhe seo: “Ní fheicim aon rud chomh suntasach sa mhéid atá díreach gaolmhar agat. Chuaigh mé féin trí fhoraois a bhí líonta le crainn chomh hard sin go raibh sé dodhéanta a n-airde a mheas. Déanta na fírinne, d’eitil éan a rinne iarracht a bharr a bhaint amach ar feadh deich mbliana gan druidim leis an marc leathbhealaigh fiú.
"Is bréag maslach é sin! " a scairt an chéad scéalaí. “Conas a d’fhéadfaí a leithéid de rud a dhéanamh?"
"Conas? " a d’fhiafraigh an ceann eile go ciúin. “Cén fáth, murab í an fhírinne í, cá bhfaighfí crann a d’fhéadfadh a bheith mar chrann don long atá díreach curtha síos agat?"
An Vása Goidte
Go cinnte Teampall Búdachas, fuarthas amach go raibh vása órga imithe tar éis íobairt a dhéanamh do Heaven. Chuir amhras in iúl do chócaire a bhí ina sheasamh in aice leis le linn an tsearmanais. Tar éis dó a bheith céasta, d’admhaigh sé an goid, agus dhearbhaigh sé gur adhlacadh é i gclós an teampaill.
Tugadh an cócaire chuig an gclós agus ordaíodh dó an láthair cruinn a chur in iúl. Rinneadh an limistéar a thochailt ach ní bhfuarthas aon rud. Cuireadh pianbhreith an chócaire chun báis agus cuireadh in irons é chun fanacht lena fhorghníomhú.
Roinnt laethanta ina dhiaidh sin chuaigh freastalaí teampall isteach i siopa seodóra sa chathair chéanna agus thairg slabhra órga le díol. Bhí an seodóir amhrasach láithreach, agus thuairiscigh sé údaráis an teampaill a gabhadh an freastalaí. Mar a bhí amhras ann, fuarthas go mbaineann an slabhra leis an vása a bhí ar iarraidh. D'admhaigh an freastalaí gur ghoid sé an vása agus gur bhain sé an slabhra, sular adhlacadh an vása i gclós an teampaill.
Arís chladhaigh siad an clós, agus an uair seo fuair siad an vása órga. Bhí sé suite ag an áit bheacht a léirigh an cócaire roimhe seo, ach b’éigean cúpla orlach a thochailt níos doimhne.
D’fhéadfaimis a fhiafraí: Dá bhfaighfeadh na póilíní an vása órga an chéad uair, nó mura raibh an gadaí dáiríre gafa, conas a d’éalaigh an cócaire lena fhorghníomhú? Fiú dá mbeadh míle béal aige, conas a d’éireodh leis a neamhchiontacht a chruthú?
ANÓTÁIL:
1: Bhí an tUasal GEORGE F. SCHULTZ, Stiúrthóir Feidhmiúcháin Chumann Vítneam-Mheiriceá i rith na mblianta 1956-1958. Bhí an tUasal SCHULTZ freagrach as an am i láthair a thógáil Ionad Vítneaimis-Meiriceánach in Saigon agus chun clár cultúrtha agus oideachais an Cumann.
Go gairid tar éis dó teacht isteach Vítneam, Thosaigh an tUasal SCHULTZ ag déanamh staidéir ar theanga, litríocht agus stair na Vítneam agus go luath tugadh aitheantas dó mar údarás, ní amháin ag a chomhghleacaí Meiriceánaigh, óir bhí sé de dhualgas air iad a chur ar an eolas sna hábhair seo, ach ag go leor Vítneamais freisin. Tá páipéir foilsithe aige dar teideal “An Teanga Vítneaimis"Agus"Ainmneacha Vítneam"Chomh maith le english aistriúchán ar an Cung-Oan ngam-khuc, "Na Plaints of Odalisque. "(Sleachta Réamhrá le VlNH HUYEN - Uachtarán, Bord Stiúrthóirí Cumann Vítneam-Mheiriceá, Finscéalta Vítneaimis, Cóipcheart sa tSeapáin, 1965, le Charles E. Tuttle Co., Inc.)
FÉACH NÍOS MÓ:
◊ Cruinniú Predestined BICH-CAU - Roinn 1.
◊ Cruinniú Predestined BICH-CAU - Roinn 2.
◊ CINDERELLA - Scéal TAM agus CAM - Roinn 1.
◊ CINDERELLA - Scéal TAM agus CAM - Roinn 2.
◊ Gem RAVEN.
◊ Scéal TU THUC - Tír BLISS - Roinn 1.
◊ Scéal TU THUC - Tír BLISS - Roinn 2.
Origin Bunús Banh Giay agus Banh Chung.
Version Leagan Vítneaimis (Vi-VersiGoo) le WEB-Hibrid: BICH-CAU Hoi ngo - Phan 1.
Version Leagan Vítneaimis (Vi-VersiGoo) le WEB-Hibrid: BICH-CAU Hoi ngo - Phan 2.
Version Leagan Vítneaimis (Vi-VersiGoo) le WEB-Hibrid: Viên ĐÁ QUÝ của QuẠ.
Version Leagan Vítneaimis (Vi-VersiGoo) le WEB-Hibrid: Câu chuyện TẤM CAM - Phân 1.
Version Leagan Vítneaimis (Vi-VersiGoo) le WEB-Hibrid: Câu chuyện TẤM CAM - Phân 2.
BAN TU THU
08 / 2020
NÓTAÍ:
◊ Foinse: Finscéalta Vítneaimis, GEORGES F. SCHULTZ, Clóbhuailte - Cóipcheart sa tSeapáin, 1965, le Charles E. Tuttle Co., Inc.
◊ Tá gach luadh, téacs iodálach agus íomhá sepiaized socraithe ag BAN TU THU.